Japanse onderzoekers ontdekten recent nieuwe schatten van de zee. In de Stille Oceaan vonden zij op de zeebodem een groot aantal plaatsen waar dit nieuwe goud in de vorm van rare earth materials rijkelijk aanwezig is. Dat nieuwe goud is hard nodig. De prijzen van de metalen zijn in de afgelopen tien jaar niet voor niets 700% gestegen. Vormt deze vondst een bedreiging voor de mijnbouwbedrijven buiten China? Zij investeren immers honderden miljoenen in nieuwe mijnproductie. Een race tegen de klok.
Rare earth materials of zeldzame aarden vormen een combinatie van 17 elementen die gebruikt worden in high performance batterijen, sterke magneten, windmolens, hybride auto's en defensieapparatuur. Allemaal zaken waar op dit moment groeiende vraag naar is. De prijzen zijn het afgelopen jaar verdubbeld. China heeft 97% van de markt volledig in haar greep en buit deze machtspositie op een slimme wijze uit. Japan is met haar elektronica en automobielindustrie grootverbruiker en dus gebaat bij eigen productie.
Niet morgen geregeld
Dat juist Japanse onderzoekers van de Universiteit van Tokyo een intensieve zoektocht zijn gestart is dus niet verwonderlijk. Een derde van de onderzochte plaatsen leverde een rijkdom aan zeldzame aarden op. Het ligt verborgen in de modder van de zeebodem. Deze modderlaag bevat tevens een van de zwaarste concentraties die op land ook aanwezig, maar moeilijk te winnen zijn. We hebben het dus over een ware schat op de zeebodem. Probleem is wel het op een diepte ligt van 3.000 tot 6.000 meter. Dit vergt technologische innovatie. Om maar niet te spreken over de schade die winning ervan zou aanrichten aan onze ongerepte natuur onder water. Exploratie is dus niet morgen geregeld.
Productie onderweg
In de rest van de wereld wordt koortsachtig gewerkt om oude en nieuwe mijnen zo snel als mogelijk in productie te krijgen. Dat is geen sinecure, want winning van rare aardmetalen is kostbaar, arbeidsintensief en milieuvervuilend. Spelers die op het punt staan binnen twaalf maanden in productie te gaan zijn het Australische Lynas Corp. en het Amerikaanse Molycorp Inc.. Deze bedrijven genieten daarom niet voor niets een warme belangstelling van beleggers. Net als andere junior mijnbouwers verspreid over de wereld. Deze juniors zijn echter nog niet klaar voor productie. Investeringen worden opgevoerd. Gooit deze ontdekking op de zeebodem roet in het eten van deze junior mijnbedrijven?
Productie onderweg
De huidige spanning tussen vraag en aanbod wordt voornamelijk gecreëerd door China. Zeldzame aarden zijn gek genoeg wereldwijd in ruime mate voorhanden. Ik verwacht dat met twee of drie jaar meerdere mijnbouwers in productie zullen zijn. Tegen die tijd zal de spanning tussen vraag en aanbod afgenomen zijn. De belegger heeft dus nog tijd genoeg.
Zoals gezegd is ook de winning via de zeebodem nog lang niet gerealiseerd. Op deze diepte vis je namelijk niet zomaar iets van de bodem. En dan het milieu. In politiek opzicht zal hier nog het nodige over gezegd en geschreven moeten worden voordat we daadwerkelijk met stofzuigers onder water gaan. Dan komt de vraag: van wie zijn deze waardevolle voorraden?
Wij gaan ervan uit dat dit op korte termijn dus weinig invloed zal hebben op de potentie van de junior mijnbouwbedrijven. Dat zien we ook een beetje terug in de koersreactie op de beurzen. Wat Japan betreft is het een ander verhaal. Dit land is juist gebaat bij winning via de zee. Zij hebben immers geen voorraden op het land, maar zij zijn wel sterk afhankelijk ervan. Zo blijft beleggen in zeldzame aarden voorlopig nog een zeldzame bezigheid.