Goud heeft als beleggingscategorie door de tijd heen onder beleggers altijd zeer tot de verbeelding gesproken. In de financiële wereld geldt goud als zeer waardevast en een goede bescherming tegen inflatie. En ook wanneer de vrees voor een volledige ineenstorting van het financiële stelsel de beurzen in hun greep heeft, geldt goud als een vluchthaven bij uitstek.
De laatste keer dat de wereldeconomie werd geteisterd door een gierende inflatie – tijdens de jaren '70 van de vorige eeuw – bereikte de reële, voor inflatie gecorrigeerde prijs van goud zijn hoogste koers ooit.
Het is dan ook niet vreemd dat de prijs van goud als gevolg van de enorme turbulentie op de financiёle markten in het afgelopen decennium opnieuw werd opgestuwd naar recordhoogten. Overigens heeft de koers gecorrigeerd voor geldontwaarding zijn piek uit 1980 nog niet bereikt. Maar inmiddels heeft het goud als belegging wel bijna religieuze proporties gekregen. Goudbeleggers zien het edelmetaal als de beste bescherming tegen de veronderstelde inflatoire gevolgen van het ongekende stimuleringsbeleid van centrale banken wereldwijd. Het is echter maar de vraag of goud werkelijk zo'n goede bescherming biedt tegen het in sommige kringen verwachte financiële armageddon. Nog daargelaten of een dergelijk financieel einde der tijden wel realistisch is.
Recent onderzoek van de Amerikaanse zakenbank Goldman Sachs komt tot de opmerkelijke conclusie dat de jarenlange daling van de waarde van de dollar maar een zeer beperkt gedeelte van de prijsstijging van goud verklaart. En als bescherming tegen inflatie dan? Ook dat valt tegen. Zo bleek het goud gedurende periodes van fors stijgende inflatie deze niet of nauwelijks te kunnen bijhouden. Hoewel goud algemeen gezien wordt als een goede bescherming tegen geldontwaarding, blijkt dat in de realiteit nogal tegen te vallen.
Maar ook in tijden van zware crises blijkt goud niet zo waardevast als algemeen verondersteld. Zo bleek de waarde van goud tijdens het hoogtepunt van de kredietcrisis in 2008 met maar liefst 30 procent te zijn gedaald. En dat terwijl in dezelfde periode nota bene de waarde van de ‘waardeloze' dollar met 24 procent steeg! Niet goud maar de dollar bleek in de zwartste dagen van de crisis de veiligste vluchthaven!
Goud blijkt niet alleen minder waardevast dan verondersteld, maar is ook een belegging zonder de regelmatige inkomsten uit rente of dividend die obligaties en aandelen juist zo aantrekkelijk maken. Deze inkomstenstroom is voor veel beleggers de voornaamste reden voor een belegging in aandelen of obligaties. Goud daarentegen is een puur speculatieve investering. Het rendeert alleen wanneer men erin slaagt het voor een hogere prijs te verkopen dan waar men het voor heeft gekocht. Er is niet veel fantasie voor nodig om te bedenken dat voor veel beleggers een belegging in goud in een soortgelijke desillusie zal eindigen als voorheen beleggingen in internetaandelen of vastgoedmaatschappen. En dan laten we de kosten voor het aanhouden van goud, rente en opslag, nog buiten beschouwing.
De Amerikaanse economie begint inmiddels weer aardig op stoom te komen. Het bedrijfsleven nadert weer de winstgevendheid van het topjaar 2006. De beurzen zijn alweer twee jaar aan het stijgen en staan nog maar zo'n 15 procent onder hun all-time-high. Het vertrouwen onder zowel consumenten als ondernemers stijgt weer, de inflatie in de VS is nog steeds beperkt en zelfs de hardnekkig hoge werkloosheid daalt weer. Een heropleving van de dollar valt in dit klimaat niet langer uit te sluiten. Goud zou de komende tijd weleens veel minder waardevast kunnen blijken te zijn dan algemeen wordt aangenomen.